Na even in de tuin bezig te zijn geweest, ga ik mijn handen wassen en merk dat mijn rechter hand vreemd reageert als ik de kraan wil aanzetten. Het lijkt wel een tekenfilm… mijn hand gaat langzamer dan mijn gedachten. Dit vertel ik tegen degene die op dat moment naast me staat en ik lijk met dubbele tong te praten… merkt diegene naast mij dit ook?
Ik ga toch maar even zitten, want het voelt wat vreemd en terwijl ik naar een stoel loop merk ik dat aan mijn rechter kant een deel van mij buiten mijn lichaam komt en weer terug gaat… wat bijzonder! Na zo’n drie kwartier zitten is alles weer normaal en vervolg ik mijn planning van deze dag.
In deze tijd ben ik actief met lezingen geven over ademhaling en ben naar iemand toe gereden om te kijken of ik daar een lezing zou kunnen geven, daarna boodschappen gedaan en gekookt en ik ben al niet meer bezig met wat er vanmorgen gebeurde.
Onder het eten komt het vreemde gevoel van die ochtend weer terug, maar in veel lichtere mate. We krijgen die avond bezoek en net zoals met een lichte hoofdpijn die je niet voelt als er afleiding is, was dit ook zo met dit vreemde gevoel.
Later in bed merk ik heel veel spanning op in mijn borst en buik. We overleggen of we misschien de HAP moeten bellen, maar ik zie geen reden. Omdat ik me vreemd voel? En spanning in mijn lijf? Laten we maar gaan slapen en dan zien we de volgende ochtend wel weer.
’s Ochtends word ik wakker omdat ik ontzettend onrustig lig te draaien en sta dan maar op om voor de hondjes te gaan zorgen en terwijl ik daar mee bezig ben, merk ik dat dit anders gaat dan normaal. Dan moet ik iets opschrijven en bemerk dat dit niet mijn normale handschrift is… ik schrijf aan elkaar. Dat doe ik nooit en dan begint er een belletje te rinkelen en ga toch maar eens de huisarts bellen. Ik moet even langs komen en ergens weet ik dat ik dat stukje naar de huisarts niet meer lopend kan doen. Fietsen zal ook niet gaan en autorijden lijkt me niet slim. Dus de kinderen wakker maken.
Na heel wat testjes bij de huisarts komt er niet veel vreemds uit, maar voor de zekerheid toch maar naar de neuroloog. En dit gebeurt allemaal in een roes, ik lijk er niet helemaal bij te zijn, terwijl ik me toch heel helder voel. Het lijkt allemaal langs mij heen te gaan en ik ben er niet echt bij betrokken.
Bij de neuroloog nog veel meer testjes gedaan en het allerlaatste testje dat lukte mij niet. Ik stond echt heel verbaasd… Waarom doet mijn rechter been niet mee? Toch maar een MRI laten maken en hier raak ik kwijt wanneer wat gebeurt, maar ik blijk gelukkig geen hersenbloeding te hebben.
Uiteindelijk is mij een licht herseninfarct in het middelste deel van mijn hersenstam overkomen en vanaf dit moment krijgt mijn leven een totaal andere invulling.
